Krążący we krwi cukier łączy się z białkami, z których zbudowany jest organizm. Proces ten nazywa się nieenzymatyczną glikacją białek; powoduje on zmianę właściwości białka. Reakcja zachodzi „nieenzymatycznie”, czyli bez udziału dodatkowych cząsteczek, tzw. enzymów. Jednym z białek, które podlega glikacji, jest hemoglobina wchodząca w skład krwinki czerwonej. Hemoglobina łączy się z tlenem i rozprowadza go po całym organizmie. W obecności glukozy zachodzi proces glikacji i cząsteczka hemoglobiny zostaje na stałe związana z cukrem, tworząc hemoglobinę glikowaną. Krwinki czerwone żyją 120 dni, a więc oznaczając hemoglobinę glikowaną, oceniamy średni poziom cukru we krwi z okresu 3 miesięcy.
Hemoglobina glikowana (HbA1c) jest podstawowym wskaźnikiem długofalowego wyrównania cukrzycy. Wzrost stężenia hemoglobiny glikowanej wiąże się ze wzrostem ryzyka wystąpienia późnych powikłań cukrzycy (rys. 9).
Wartość HbA1c > 7% świadczy o zwiększaniu się ryzyka powikłań późnych i należy poprawić wyrównanie metaboliczne.
.
Niestety, NIE odzwierciedla. Glikacja białek zachodzi bardzo powoli. Oznaczając hemoglobinę glikowaną, określamy jedynie średnie wyrównanie metaboliczne. Nie uzyskujemy więc pełnego obrazu wyrównania cukrzycy, gdyż nie uwzględniamy krótkotrwałych przecukrzeń i niedocukrzeń. Może się zdarzyć, że podobną wartość hemoglobiny glikowanej uzyskają osoby: jedna ze stabilnymi glikemiami i druga z dużymi wahaniami glikemii oraz licznymi przecukrzeniami i niedocukrzeniami
Na wartość hemoglobiny glikowanej wpływają:
Około 8 godzin, czyli 1/3 doby, przeznaczamy na sen. Podwyższone wartości cukru we krwi w nocy mają istotny wpływ na wartość hemoglobiny glikowanej.
Badania dowodzą, że wpływ glikemii poposiłkowej na wartość hemoglobiny glikowanej jest tym większy, im niższa jest wartość hemoglobiny glikowanej, a więc im lepsze jest wyrównanie cukrzycy.
U osób z wysokimi wartościami HbA1c > 10% udział glikemii poposiłkowych w wartości hemoglobiny glikowanej wynosi tylko 30% i wzrasta do 70% u osób z HbA1c < 7,3%.
Jeśli więc zamierzamy osiągnąć bardzo dobre wyrównanie cukrzycy, to powinniśmy dążyć do normalizacji glikemii poposiłkowych. Nie ulega wątpliwości, że prawidłowe glikemie poposiłkowe mają istotne znaczenie w leczeniu cukrzycy.
Wartości docelowe powinny być dobrane indywidualnie, tak aby umożliwiały:
1. Kryterium ogólne:
• HbA1c ≤ 7% (≤ 53 mmol/mol).
2. Kryteria szczegółowe:
• HbA1c ≤ 6,5% (≤ 48 mmol/mol) – w odniesieniu do cukrzycy typu 1 [glikemia na czczo i przed posiłkami, także w samokontroli: 70–110 mg/dl
(3,9–6,1 mmol/l), a 2 godziny po rozpoczęciu posiłku w samokontroli < 140 mg/dl (7,8 mmol/l)],
• HbA1c ≤ 6,0% (≤ 42 mmol/mol) u kobiet planujących ciążę i będących w ciąży.
Celem leczenia cukrzycy typu 1 jest nie tylko utrzymywanie w granicach normy stężenia glukozy we krwi, ale również utrzymanie prawidłowego ciśnienia tętniczego, parametrów gospodarki lipidowej oraz masy ciała.