Trwa dyskusja, które czynniki – środowiskowe czy genetyczne – odgrywają główną rolę w rozwoju cukrzycy typu 1.
Wydaje się jednak, że obserwowany w ostatnich latach na całym świecie znaczny wzrost częstości występowania tej choroby nie może być spowodowany jedynie zwiększaniem się predyspozycji genetycznej (wrodzonej skłonności) społeczeństwa, ale jest skutkiem wpływu czynników środowiskowych i gwałtownej zmiany trybu życia. Czynniki środowiskowe mogą wywołać nasilenie istniejącego już procesu niszczenia bądź go zapoczątkować.
Dotychczasowe badania wskazują, że czynnikami predysponującymi do rozwoju cukrzycy typu 1 mogą być:
Dziedziczenie jest wielogenowe, znane są geny zwiększające ryzyko zachorowania na cukrzycę oraz chroniące przed zachorowaniem. Jednak nawet u jednojajowych bliźniąt, które mają identyczne geny, ryzyko zachorowania na cukrzycę u drugiego bliźniaka wynosi 30–50 %. Wynika z tego, że za ujawnienie się cukrzycy odpowiadają nie tylko geny;
Mechanizmy działania czynników, które mogą zapoczątkować proces uszkadzania komórek beta trzustki, nadal nie są znane.
Wiele hipotez próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego zachorowałeś. Są one mniej lub bardziej trafne. Pewne jest jedno.
Zachorowałeś na cukrzycę nie ze swojej winy ani też z winy Twoich bliskich. Czy można znaleźć „winowajcę”? Niestety nie można, zazwyczaj jest to bowiem kilka czynników.